जर त्यांचे मतभेद योग्यप्रकारे न समजले गेले तर संबंधित संकल्पना गोंधळास कारणीभूत ठरू शकतात. दक्षिण आशियाई भाषा या गोष्टीचे एक चांगले उदाहरण देतात.

अनेेक पाश्चात्य लोक हिंदी (भाषा) आणि हिंदू (धर्म किंवा धार्मिक जीवनशैली) मध्ये भेद करीत नाहीत. हे शब्द इतके समान वाटतात आणि ‘दोघेही भारतातून आले’ असल्याने त्यांना वाटते की ते समान आहेत. आपण लोकांना असे म्हणताना ऐकाल ‘तो हिंदू बोलतो’ आणि ‘ती हिंदी आहे’ जो या शब्दांबद्दलचा त्यांचा गैरसमज दाखवितो.

काही पाश्चात्यांना देखील हे माहित नाही की दक्षिण आशियामध्ये अनेक भाषा बोलल्या जातात. असे बहुधा मानले जाते की ‘तेथील’ प्रत्येकजण हिंदी (किंवा हिंदू) बोलतो. लाखो लोक मल्याळम, तामिळ, तेलगु, ओडिया, मराठी, बंगाली, गुजराती, कन्नड, पंजाबी, नेपाळी इत्यादी विविध भाषा बोलतात याबद्दल त्यांना कौतुक नाही.

अर्थातच

हिंदीवर हिंदू धर्माचा प्रभाव आहे आणि हिंदू संकल्पना अनेकदा हिंदीमध्ये व्यक्त केल्या जातात. तथापि, असे बरेच हिंदी भाषी आहेत जे हिंदू नाहीत. त्याचप्रमाणे हिंदू भक्त इतर भाषांमध्येही (तामिळ, मल्याळम इ.) प्रार्थना आणि पूजा करतात. तेथे हे परस्पर व्याप्त आहेत त्यांचा एकावर एक प्रभाव आहे – परंतु ते समान नाहीत.

दक्षिण आशियाई भाषेच्या लिपी

या भाषा वेगवेगळ्या असूनही त्यांच्या इतिहासाने एक झाल्या आहेत. दक्षिण आशियातील सर्व लेखन पद्धती ब्राह्मी लिपीतून आल्या आहेत. ही पूर्व प्रथम सहस्राब्दी ई. स. पू. च्या प्राचीन फोनिशियन (= पॅलेओ-हिब्रू) पासून आली आहे.

ही लिपी दक्षिण आशियात कशी आली हे स्पष्ट नाही, जरी आशिया खंडातील हिब्रू बंदिवासावर आधारित एक अग्रगण्य सिद्धांत आहे. ब्राह्मी लिपीचे दोन मुख्य गट आहेत: उत्तर आणि दक्षिण ब्राह्मी लिपी. उत्तर ब्राह्मी लिपीचा विकास देवनागरी आणि नंदीनागरीमध्ये झाला ज्यातून संस्कृत आणि उत्तर भारताच्या भाषा (हिंदी, मराठी, गुजराती, बंगाली, नेपाळी, पंजाबी) आल्या. द्रविड भाषांनी दक्षिण ब्राह्मी लिपी स्वीकारली, जी मुख्यतः आज तमिळ, तेलगु, कन्नड आणि मल्याळम भाषेत ऐकली जात

ख्रिस्ती आणि शुभवर्तमान देखील समान नाही

जसे की हिंदी आणि हिंदूंनी एकमेकांवर प्रभाव पाडला आहे, पण ते समान नाहीत, तसेच शुभवर्तमान आणि ख्रिस्ती धर्म समान नाहीत. ख्रिस्तीत्व हा संदेशास सांस्कृतिक प्रतिसाद आहे. म्हणून ख्रिस्ती धर्माच्या ज्या रूढी, विश्वास आणि प्रथा आहेत, त्या शुभवर्तमानात नाहीत. उदाहरणार्थ, ईस्टर आणि ख्रिसमसचे सुप्रसिद्ध सण घ्या, बहुदा खिस्ती धर्माचे सर्वात सुप्रसिद्ध प्रतिनिधित्व. हे सण शुभवर्तमानात प्रगट करण्यात आलेल्या परमेश्वराचा अवतार येशू ख्रिस्त याच्या जन्म, मृत्यू आणि पुनरुत्थानाची आठवण करतात. परंतु कोठेही सुवार्तेचा संदेश किंवा वेद पुस्तकम् (बायबल) या सणांविषयी कोणताही संदर्भ किंवा आज्ञा देत नाहीत. शुभवर्तमान आणि ख्रिस्ती धर्म यांच्यात व्यापन आहे परंतु ते एकसारखे नाहीत. खरे तर, संपूर्ण बायबलमध्ये (वेद पुस्तकन) ‘ख्रिस्ती’ या शब्दाचा उल्लेख फक्त तीन वेळा झाला आहे.

त्यांच्या लिपीच्या विकासामध्ये दक्षिण आशियाई भाषेचा लांब आणि गुंतागुंतीचा इतिहास असल्याने सुवार्ता ख्रिस्ती धर्मापेक्षा कितीतरी जुनी आहे. सुवार्तेचा संदेश सर्वप्रथम मानवी इतिहासाच्या पहाटेस जाहीर करण्यात आला, अशा प्रकारे ऋग्वेदातील सर्वात जुन्या भागात दिसतो. अब्राहामने ते 4000 वर्षांपूर्वी सुरू केले, ज्याचे वंशज (अ) ब्राह्मणी लिपी दक्षिण आशियात घेऊन आले. दक्षिण आशियाई भाषांप्रमाणेच, शुभवर्तमानात वेगवेगळ्या लिपी आल्या आणि गेल्या आहेत आणि साम्राज्ये उदयास आलीत व कोसळलीत. परंतु सुरुवातीपासूनच त्याची व्याप्ती सर्व राष्ट्रांमधील लोकांसाठी होती, जरी त्यांची संस्कृती, भाषा, लिंग, जात किंवा सामाजिक स्थान काहीही असो. शुभवर्तमान ही एक प्रेमकथा आहे जिची परिणती लग्नात होणार आहे.

शुभवर्तमानाचा संबध कशाशी आहे?

ही वेबसाईट ख्रिस्ती धर्माबद्दल नव्हे तर सुवार्तेविषयी आहे. मूलतः सुवार्तेचे वर्णन करण्यासाठी उपयोगात येणार शब्द आहेत मार्ग आणि सरळ मार्ग (विचार धर्म). जे या शुभवर्तमानाचे अथवा सुवार्तेचे अनुयायी आहेत त्यांना विश्वासणारे, शिष्य (विचार भक्त) म्हणतात. सुवार्तेची मध्यवर्ती कल्पना ही एक व्यक्ती आहे, नासरेथचा येशू, देवाचा अवतार, गुरू ज्याने मला व तुम्हाला भक्ती दाखविली. त्याच्या येण्याची योजना काळाच्या  सुरुवातीपासूनच करण्यात आली होती. एखादा हिंदू, मुस्लिम, ख्रिश्चन, शीख, दुसऱ्या धर्माचा असो किंवा कुठल्याही धर्माचे पालन करीत नसेल, पण त्याला येशूला समजून घेणे अगत्याचे आहे.

जर आपल्या मनात जीवनाबद्दल, पाप आणि मृत्यूपासून मुक्त होण्याचा आणि देवाबरोबरच्या नात्याबद्दल, शुभवर्तमानातील विषयाबद्दल विचार असेल तर ही वेबसाइट आपल्यासाठी आहे. ख्रिस्ती धर्माची संस्कृती बाजूला ठेवल्यास आपणास आढळून येईल की सुवार्ता अथवा शुभवर्तमान रोचक व पुरेसे समाधानकारक असेल. आपण पुढील दक्षिण आशियाई भाषांमध्ये याचा शोध घेऊ शकता :  इंग्रजी, हिंदी, रोमनागरी, बंगाली, मराठी, गुजराती, पंजाबी, नेपाळी, कन्नड, तामिळ, तेलगू, मल्याळम.