दिवस 7: शब्बाथाच्या विसाव्यात स्वस्ति

स्वस्ति  हा, शब्द यांनी बनलेला आहे :

 सु (सु) – चांगले, उत्तम, शुभ

अस्ती (अस्ति) – “ते आहे”

स्वस्ति हा लोकांचे आणि ठिकाणांचे कल्याण मिळविण्यासाठी दिलेला आशीर्वाद किंवा आशीर्वचन आहे. ही देवाठायी आणि आत्म्यावरील विश्वासाची घोषणा आहे. ही एक मानक, आत्मिक अभिव्यक्ती आहे, आपला चांगला हेतू व्यक्त करण्यासाठी सामाजिक संवाद आणि धार्मिक मंडळ्यांमध्ये वापरली जाते.

हे आशीर्वचन/आशीर्वाद त्याच्या दृश्य प्रतीकाद्वारे, स्वस्तिकाद्वारे देखील व्यक्त केले जाते. उजव्या हाताकडे वळलेले स्वस्तिक (卐) सहस्राब्दीसाठी देवत्व आणि अध्यात्म यांचे प्रतीक आहे. परंतु त्याचे अनेक विध अर्थ आहेत, आणि नाझींनी दिलेल्या सहकार्यामुळे त्याने ख्याति मिळविली होती, म्हणून त्याद्वारे संपूर्ण आशियामधील पारंपारिक सकारात्मक भावनेच्या तुलनेत आता पश्चिमेमध्ये नकारात्मक भावना निर्माण झाली आहे. स्वस्तिकाच्या या अत्यंत विविध समजांमुळे उत्तम शुक्रवार नंतरच्या दिवशी – 7 व्या दिवसासाठी हे योग्य प्रतीक ठरले आहे.

दिवस 7 – शब्बाथाचा विसावा

6 व्या दिवशी येशूला क्रूसावर खिळलेले पाहिले होते. त्या दिवशीची शेवटची घटना येशूचे पुरले जाणे होते, त्याने एक काम अपूर्ण सोडले.

55 गालीलाहून येशूबरोबर आलेल्या स्त्रिया योसेफाच्या मागे गेल्या. त्यांनी ती कबर व तिच्यामध्ये ते शरीर कसे ठेवले ते पाहिले. 56नंतर त्या घरी गेल्या व त्यांनी सुगंधी मसाले आणि लेप तयार केले. शब्बाथ दिवशी त्यांनी आज्ञेप्रमाणे विसावा

घेतला.लूक 23:55-56

त्या स्त्रियांना त्याच्या शरीरास सुगंधी द्रव्ये लावावयाची होती परंतु वेळ संपला आणि शुक्रवारी संध्याकाळी  सूर्यास्ताच्यावेळी सुरू झाला. याने आठवड्याच्या 7व्या दिवसाची सुरूवात केली, शब्बाथाची. यहूदी लोक, उत्पत्तीच्या वर्णनानुसार, शब्बाथ दिवशी काम करू शकत नाहीत. परमेश्वराने सहा दिवसांत सर्व काही घडविल्यानंतर, इब्री वेद सांगतात:

प्रमाणे पृथ्वी, आकाश आणि त्यांतील सर्वकाही पूर्ण करुन झाले.
2 देवाने आपण करीत असलेले काम संपवले म्हणून सातव्या दिवशी त्याने काम करण्यापासून विसावा घेतला.

उत्पत्ति 2:1-2

स्त्रियांनासुद्धा, जरी त्याच्या शरीरास सुगंधी द्रव्ये लावावयाची होती, तरीही त्यांनी त्यांच्या वेदांचे अनुसरण करून विसावा घेतला.

…इतर लोक काम करीत असतांना

परंतु मुख्य याजकांनी शब्बाथ दिवशी आपले काम सुरू ठेवले.

62 त्या दिवसाला तयारीचा दिवसम्हणत असत, दुसऱ्या दिवशी मुख्य याजक व परुशी पिलातकडे गेले.
63 ते म्हणाले, ʇमहाराज, तो लबाड मनुष्य (येशू) जिवंत असताना असे म्हणाला होता की, मी मरण पावल्यानंतर तीन दिवसांनी परत उठेन.’
64 म्हणून तीन दिवसापर्यंत कबरेवर कडक पहारा ठेवण्याचा हुकुम द्या. (कारण) त्याचे शिष्य येऊन त्याचे शरीर चोरुन नेण्याचा प्रयत्न करतील. मग तो मरणानंतर पुन्हा उठला असे लोकांना सांगतील. ही शेवटची फसवणूक पहिल्यापेक्षा अधिक वाईट होईल.ʈ
65 पिलात म्हणाला, ʇतुम्ही शिपाई घेऊ शकता. जा आणि कबरेवर कडक पहारा ठेवा.ʈ
66 म्हणून ते गेले आणि कबरेवर कडक पहारा ठेवला. कबरेवर जी धोंड होती तिच्यावर सरकारी शिक्का मारला. आणि तेथे पहारा करण्यासाठी शिपाई नेमले.

मत्तय 27:62-66

म्हणून, मुख्य याजकांनी त्या शब्बाथ दिवशी काम केले, थडग्यासाठी पहारेकरी मिळविला, म्हणून येशूचे शरीर मरणात विसावले, आणि स्त्रिया आज्ञाधारक राहिल्या.

नरकातून कैदी आत्मे मुक्त झाले

जरी पाहणार्या मनुष्यास असे दिसत असले की येशू त्याच्या लढाईत हरला होता, तरी या दिवशी नरकात (नरका) काहीतरी घडले. बायबल स्पष्ट करते:

8 यासाठीच पवित्र शास्त्र असे म्हणते.“जेव्हा तो उच्चस्थानी चढला, तेव्हा त्याने युद्धकैद्दांस आपणांबरोबर नेले आणि त्याने लोकांना देणग्या दिल्या.”स्तोत्र. 68:18
9 आता, जेव्हा ते असे म्हणते, “वर चढला” तर त्याचा अर्थ काय? म्हणजे तो पृथ्वीच्या खालील प्रदेशात सुध्दा उतरला असाच होतो की नाही?

इफिस 4:8-9

येशू अधोलोकात उतरला, ज्याला आपण नरक (नरक) किंवा पितृलोक म्हणतो जिथे पितृ (मृत पूर्वज) यम (यमराज) आणि यमदूतांद्वारे बंदिवान करण्यात आले आहेत. यम आणि चित्रगुप्त (धर्मराजा) यांनी मृतांना कैद करून ठेवले कारण त्यांना त्यांच्या कर्मांचा न्याय करण्याचा आणि त्यांच्या योग्यतेचा तोल करण्याचा अधिकार त्यांच्याकडे होता. परंतु शुभवर्तमान असे जाहीर करते की येशूचे शरीर, जरी 7व्या दिवशी त्याच्या मृत्यूमध्येे विसावा घेत होते, तरीही त्याचा आत्मा खाली अधोलोकात उतरला आणि तेथील कैद्यांना त्याने मुक्त केले, आणि त्यानंतर त्यांच्याबरोबर तो वर चढला. पुढे वर्णन केल्याप्रमाणे…

यम, यमदूत आणि चित्रगुप्त यांचा पराभव झाला

15 त्याने स्वत: वधस्तंभाद्वारे सत्ता आणि अधिकार हाणून पाडून त्यांवर विजय मिळविला आहे.

कलस्सै 2:15

येशूने नरकातील (यम, यमदूत आणि चित्रगुप्त) या अधिकार््यांचा पराभव केला ज्याला बायबल सैतान (निंदा करणारा), दियाबल (शत्रू), सर्प (नाग) आणि अधीनस्थ अधिकारी म्हणते. येशूचा आत्मा या अधिकार्यांनी बंदिवान केलेल्यांना सोडविण्यासाठी खाली आला.

येशू या बंदिवानांना नरकामधून सोडवीत होता, तेव्हा पृथ्वीवरील लोकांना याची कल्पना ही नव्हती. जिवंत लोकांचा असा विचार होता की येशू मरणासोबतच ही लढाई हारला. हा क्रूसाचा विरोधाभास आहे. परिणाम एकाच वेळी वेगवेगळ्या दिशानिर्देशांमध्ये दिसत आहेत. 6 व्या दिवसाचा शेवट त्याच्या मृत्यूच्या हानिसह झाला. पण हे नरकामधील बंदिवानांच्या विजयात बदलले. 6 व्या दिवशीचा पराभव हा त्यांचा 7व्या दिवशीचा विजय होता. जसे स्वस्तिक एकाच वेळी विरुद्ध दिशेने निर्देशित करतो, तसेच क्रूस देखील  करतो.

प्रतीक म्हणून स्वस्तिकावर चिंतन

स्वस्तिकाच्या मध्यवर्ती भुजांचे विभाजन केले की क्रूस बनतो. म्हणूनच येशूच्या सुरुवातीच्या अनुयायांनी त्यांचे प्रतीक म्हणून स्वस्तिकाचा वापर केला.

याव्यतिरिक्त, सर्व दिशांत काठावरील वाकलेल्या भुजा, क्रूसाच्या विरोधाभासांचे प्रतीक आहेत, त्याच्या पराभवाचे आणि विजयाचे, त्याची किंमत आणि लाभ, नम्रता आणि विजय, दुःख आणि आनंद, मृत्यूठायी विसावणारे शरीर आणि स्वातंत्र्यासाठी कार्य करणारा आत्मा. त्या दिवशी एकाचवेळी अनेक विरोधात्मक गोष्टी घडून आल्या, जसे स्वस्तिकाद्वारे उत्तम प्रकारे दाखविण्यात येते.

क्रूसाचे आशीर्वाद पृथ्वीच्या चार कोपऱ्यापर्यंत सुरू आहेत; उत्तर, दक्षिण, पूर्व आणि पश्चिम दिशेने, जे वाकलेल्या भुजा दाखवीत असलेल्या चार दिशांचे प्रतीक आहेत.

नाझींच्या दुष्कृत्र्यांनी स्वस्तिकाचे मांगल्य भ्रष्ट केले. बहुतेक पाश्चात्य लोक आता त्याकडे सकारात्मक दृष्टीने पाहत नाहीत. अशाप्रकारे स्वस्तिक स्वतः दर्शविते की कशाप्रकारे इतर प्रभाव एखाद्या शुभ गोष्टीची शुद्धता विकृत करू शकतात. पाश्चात्य साम्राज्यवाद आणि वसाहतवादाने त्याचप्रकारे शुभवर्तमानास अपहृत केले. मृत्यूच्या परिस्थितीत पूर्वी जो आशा आणि सुवार्तेचा एक आशियाई संदेश होता, त्यास आता अनेक आशियाई लोक आता युरोपियन किंवा पाश्चात्य संस्कृतीची निष्ठा म्हणून पाहतात. पाश्चात्य व्यक्तीला स्वस्तिकच्या सखोल इतिहासाच्या आणि प्रतीकवादाच्या नाझी-सहकार्याकडे दुर्लक्ष करण्यासाठी आम्ही विनवणी करीत असतांना, बायबलच्या पृष्ठांमध्ये सापडलेल्या मूळ सुवार्तेच्या संदेशासोबत तसे करण्याची स्वस्तिक आपल्याला आठवण करून देतो.

…दुसऱ्या दिवसाकडे निर्देश करणे

परंतु स्वस्तिकाचे हे वाकलेले बाजूकडील हात 7व्या दिवसासाठी शब्बाथासाठी विशेषेकरून महत्वाचे आहेत.

7वा दिवस क्रूसीकरण किंवा वधस्तंभारोहण आणि पुढच्या दिवसाच्या मध्ये येतो. सुसंगतपणे, स्वस्तिकाचे खालच्या बाजूकडील हात उत्तम शुक्रवार आणि तिच्या घटनांकडे परत इशारा करतात. वरच्या बाजूच्या भुजा दुसऱ्या दिवसाकडे, नवीन आठवड्याच्या रविवाराकडे निर्देश करतात, जेव्हा येशू, ज्याला मूलतः प्रथम फळ म्हटले जाते, त्या दिवशी मृत्यूस पराभूत करतो.