गुरुत्वाकर्षणाप्रमाणे कर्म हा एक नियम आहे जो तुमच्या आणि माझ्यावर कार्य करतो. कर्माचा अर्थ अनेक गोष्टी असू शकतात, परंतु मूलभूत कल्पना अशी आहे की आपल्याकडे कर्मे आहेत आणि पुण्य कर्मांची योग्यता आणि वाईट कर्मांची शिक्षा आपल्या आत्म्याशी जोडलेली आहे. जोपर्यंत आपली कर्मे पूर्णतः पुण्यपूर्ण नसतात तोपर्यंत आपल्याला मोबदला द्यावा लागतो आणि जोपर्यंत तो भरला जात नाही तोपर्यंत आपण बंधनात असतो.

आपणा सर्वांनाच हे कोणत्या ना कोणत्या प्रकारे सहज जाणवते. आणि आपल्या ज्ञानाने आणि बुद्धीने आपण संचित कर्माला सामोरे जाण्याचे अनेक मार्ग शोधून काढले आहेत. एक कर्ममार्ग (कामाचा मार्ग) आहे जिथे आपण चांगले काम करण्यासाठी कठोर परिश्रम करतो. तेथे मंत्र आणि पूजा पाठ केल्या जातात. कुंभमेळा उत्सव सारखे सण आणि आंघोळीची मागणी केली जाते . हे सर्व मार्ग कठीण आहेत आणि आमचे प्रयत्न पुरेसे आहेत याची आम्हाला खात्री नसते. आपल्या कृतीमागील हेतू पुरेसे चांगले होते का? कर्मांची पुरेशी संख्या पुरेशी चांगली होती का? आम्हाला कधीच खात्री नसते. आणि म्हणून, गुरुत्वाकर्षणाप्रमाणे, आपण कर्मामध्ये राहतो, मुक्त होऊ शकत नाही आणि मोक्ष प्राप्त करू शकत नाही. म्हणूनच पूजा करण्यापूर्वी लोक प्रार्थनास्नान (किंवा प्रतासन) मंत्र म्हणतात (“मी पापी आहे. मी पापाचे फळ आहे. मी पापात जन्मलो आहे. माझा आत्मा पापाखाली आहे. मी सर्वात वाईट पापी आहे. ज्याचे डोळे सुंदर आहेत, त्या परमेश्वरा, मला वाचव.

प्रजापती / यहोवा: देव जो त्यागात प्रदान करतो

मग हा ‘त्यागाचा स्वामी’ कोण आहे? आणि तो आपल्याला या कर्माच्या नियमापासून कसा वाचवू शकतो? अगदी सुरुवातीच्या वेद ग्रंथांमध्ये, सर्व सृष्टीचा स्वामी जो देव होता – ज्याने विश्व निर्माण केले आणि त्याचे नियंत्रण केले – त्याला प्रजापती म्हटले गेले . प्रजापतीच्या माध्यमातूनच इतर सर्व काही अस्तित्वात आले.

इ.स.पू. १५०० च्या सुमारास ऋग्वेद लिहिला गेला त्याच वेळी, पृथ्वीच्या दुसऱ्या भागात – ज्याला आता मध्य पूर्व म्हणतात त्यामध्ये शास्त्राचा आणखी एक संच देखील नोंदवला जात होता. वेद पुष्टकम (बायबल) मधील हे सर्वात जुने हिब्रू ग्रंथ तोरा म्हणून ओळखले जातात . तोराह संपूर्ण विश्वाचा निर्माता एक देव आहे या घोषणेने सुरू होतो. मूळ हिब्रूमधील लिप्यंतरणात या देवाला एकतर एलोहिम किंवा यहोवा असे संबोधण्यात आले होते आणि ही नावे या हिब्रू ग्रंथांमध्ये पुढे मागे बदललेली आहेत. अशाप्रकारे, ऋग्वेदातील प्रजापतीप्रमाणे , तोरामधील यहोवा किंवा एलोहिम सर्व सृष्टीचा स्वामी होता (आणि आहे).

तोराहच्या सुरुवातीच्या काळात, अब्राहम नावाच्या आरसीशी एक उल्लेखनीय चकमकीत यहोवाने स्वतःला ‘प्रदान करणारा’ देव म्हणूनही प्रकट केले . या चकमकीबद्दल आपण नंतर अधिक तपशीलवार पाहू. या क्षणासाठी मला फक्त परमेश्वराशी साम्य लक्षात घ्यायचे आहे जो (हिब्रूमधून Yahweh-yireh असे लिप्यंतरित) ऋग्वेदातील प्रजापतीशी आहे जो “प्राण्यांचा रक्षक किंवा समर्थक” आहे.

यहोवा कशा प्रकारे पुरवतो? कर्मापासून मुक्त होण्याची गरज आम्ही आधीच लक्षात घेतली आहे आणि ‘त्यागाच्या देवाला’ प्रार्थना करणारा मंत्र आम्ही लक्षात घेतला आहे. ऋग्वेद आम्हाला सांगून याचा विस्तार करतो:

“वास्तविक यज्ञ प्रजापती हाच आहे” [संस्कृत: ‘पजापतिर यज्ञ’]

यावर संस्कृत विद्वान एच. अग्युलर यांनी सतपथ ब्राह्मणाचे भाषांतर करून खालीलप्रमाणे भाष्य केले:

“आणि खरंच, त्यागासाठी दुसरा कोणी (बळी) भेटला नाही, त्या एका प्रजापतीशिवाय, आणि देवतांनी त्याला यज्ञ करायला सुरुवात केली. म्हणूनच याच्या संदर्भात ऋषींनी म्हटले आहे: ‘देवांनी यज्ञाच्या साहाय्याने यज्ञ अर्पण केला – कारण त्यागाच्या साहाय्याने त्यांनी त्याला (प्रजापती) अर्पण केले – हे पहिले नियम होते. , यासाठी हे कायदे प्रथम स्थापित केले गेले होते” एच. अग्युलर, ऋग्वेदातील बलिदान

प्रजापतीने (किंवा यहोवाने) आपली गरज ओळखली म्हणून त्याने आपल्या कर्माची तरतूद आत्मत्यागात केली असे वेद अगदी प्राचीन काळापासून घोषित करतात. ऋग्वेदातील पुरुषसूक्ताच्या पुरूस-प्रजापती यज्ञावर आपण लक्ष केंद्रित केल्यावर त्याने ते कसे केले ते आपण नंतरच्या लेखांमध्ये पाहतो, परंतु सध्या हे किती महत्त्वाचे आहे याचा विचार करा. श्वेतस्वतरोपनिषद म्हणतो

‘शाश्वत जीवनात प्रवेश करण्याचा दुसरा कोणताही मार्ग नाही (संस्कृत: नान्याहपंथ विद्यते – अयनया) श्वेतस्वतरोपनिषद 3:8

जर तुम्हाला कर्मापासून पळून जाण्यात स्वारस्य असेल, जर तुम्हाला मोक्ष किंवा ज्ञानाची इच्छा असेल तर प्रजापतीने (किंवा यहोवाने) येशूच्या आत्मत्यागाद्वारे आम्हाला कसे आणि का प्रदान केले याबद्दल काय प्रकट झाले आहे याची माहिती देणे शहाणपणाचे ठरेल जेणेकरून आम्ही सुटू शकू. कर्म करा आणि स्वर्ग मिळवा. आणि वेद आपल्याला झुलवत सोडत नाहीत. ऋग्वेदात प्रजापतीचा अवतार आणि त्याने आपल्यासाठी केलेल्या त्यागाचे वर्णन करणारे पुरुषसूक्त आहे. पुरुषसूक्ताचा परिचय पाहण्यासाठी येथे क्लिक करा ज्यात बायबलप्रमाणे पुरुषाचे वर्णन केले आहे (वेद पुष्टकम) येशू सत्संग (नाझरेथचा येशू) आणि तुम्हाला मोक्ष किंवा मुक्ती (अमरत्व) मिळवून देण्यासाठी त्याच्या बलिदानाचे वर्णन करते. मग आपण या वेदांमधून पुढे जाऊ आणि प्राचीन ऋषी जॉबने कर्मापासून मुक्तता आणि अनंतकाळच्या जीवनाच्या अपेक्षेची घोषणा कशी केली ते पाहू – त्याला मोक्ष देण्यात आला होता.