महाशिवरात्री (शिवाची मोठी रात्र) उत्सव 14 रोजी सुरू होऊन फाल्गुनच्या 13 व्या संध्याकाळी (फेब्रूवारी/मार्च) आरंभ होऊन 14व्या दिवसापर्यंत सुरू असतो. इतर उत्सवांपेक्षा भिन्न, हा सूर्यास्तानंतर सुरू होतो आणि रात्रभर असून दुसऱ्या दिवशी चालू असतो. इतर उत्सवांप्रमाणे मेजवानी आणि आनंददायक उल्लस याऐवजी उपवास, आत्मपरीक्षण आणि जागरण या उत्सवाची वैशिष्ट्ये आहेत. महाशिवरात्री जीवनातील आणि जगातील “अंधार आणि अज्ञानावर विजयाची” गंभीर आठवण करून देते. उत्कट भक्त रात्रभर जागरण करतात.
महाशिवरात्री आणि समुद्रमंथन
पौराणिक कथेत महाशिवरात्रीची अनेक कारणे दिलेली आहेत. काहींचे म्हणणे आहे की या विशिष्ट दिवशी समुद्रमंथनाच्या वेळी निघालेले हलाहल विष शिवाने प्राशन केले, ते त्याने आपल्या गळ्यात धरून ठेवले. यामुळे त्याच्या गळ्यात खरचटले आणि त्याच्या गळ्याचा रंग निळा झाला, याच कारणामुळे त्याचे नाव नीलकंठ पडले. भगवत पुराण, महाभारत आणि विष्णु पुराणात या गोष्टीचे वर्णन करण्यात आले आहे, तसेच अमृत, अमरत्वाचे पेय कुठून निघाले हे देखील यात समजावण्यात आले आहे. गोष्ट अशी सांगितली जाते की देव आणि असुर अंती मैत्री घडून आली, त्यांनी हे अमरत्वाचे अमृत काढण्यासाठी समुद्र घुसळून काढला. समुद्र घुसळून काढण्यासाठी त्यांनी मंदार पर्वताचा उपयोग केला. वासुकी नागराज सर्पाचा उपयोग त्यांनी घुसळण्याची दोरी म्हणून केला.
समुद्रास मागेपुढे घुसळत असताना, वासुकी सर्पाने प्राणघातक विष सोडले, ते इतके प्राणघातक होते की त्याने समुद्रमंथन करणाऱ्या सर्वांचा नाश केला असता, इतकेच काय ते जगाच्या नाशाला सुद्धा कारणीभूत ठरले असते. त्यांना वाचवण्यासाठी शिवाने आपल्या तोंडात विष धरले, त्यामुळे त्याचा गळा निळा झाला. काही आवृत्तीमध्ये शिवाने विष प्राशन केले आणि त्यामुळे त्याचा शरीरात प्रवेश होताच त्याला खूप वेदना झाल्या. या कारणास्तव, भक्तगण याप्रसंगी उपवास करतात.
समुद्रमंथन कथा आणि महाशिवरात्री जो हा उत्सव साजरा करतो, तो दुःखसप्ताहाच्या 6व्या दिवशी येशूने काय केले याचा संदर्भ देते, म्हणून आम्ही त्याचा अर्थ समजून घेऊ शकतो.
येशू आणि महासागराचे लाक्षणिक मंथन
जेव्हा येशूने पहिल्या दिवशी यरूशलेमेत प्रवेश केला तेव्हा तो मोरिया पर्वताच्या माथ्यावर उभा राहिला, जेथे 2000 वर्षांपूर्वी अब्राहमाने भविष्यवाणी केली होती की एक महान बलिदान (भविष्यकाळ) केले जाईल. मग येशूने जाहीर केले:
31 या जगाचा न्याय होण्याची आता वेळ आली आहे. या जगाच्या राजकुमारला हाकलून देण्यात ये
ईल.योहान 12:31
त्या पर्वतावर त्याच्यात आणि ‘या जगाचा अधिपति’ सैतान, बहुतेकदा ज्याला सर्प म्हणून दर्शविले जाते, यांच्यात होणाऱ्या संघर्षाभोवती ‘जग’ फिरणार होते. लाक्षणिक भाषेत सांगायचे झाले तर, मोरया पर्वत म्हणजे मंदार पर्वत होता, जो पुढील लढाईत संपूर्ण जगाचे मंथन करणार होता.
सर्प (नागराज) सैतानाने पाचव्या दिवशी ख्रिस्तावर वार करण्यासाठी यहूदामध्ये प्रवेश केला. वासुकी हा मंथनाची दोरी बनताच, मोरेया पर्वताभोवती सैतान अलंकारिक दोरी बनू लागला होता कारण या दोघांमधील लढाईचा चरमोत्कर्ष जवळ आला होता.
शेवटचे भोजन
दुसऱ्या दिवशी संध्याकाळी येशूने आपल्या शिष्यांसह त्याचे शेवटचे भोजन केले. ज्याप्रमाणे 13 रोजी महाशिवरात्रीला प्रारंभ होतो, त्याचप्रमाणे ही महिन्यातील 13 वी संध्याकाळ होती. त्या जेवणाच्या वेळी येशूने त्या ‘प्याल्या’विषयी सांगितले जो तो पिणार होता, जसे शिव वासुकीचे विष प्यायला. हे वर्णन येथे आहे.
27 नंतर येशूने द्राक्षारसाचा प्याला घेतला. त्याबद्दल देवाचे उपकार मानले आणि तो शिष्यांना दिला. येशू म्हणाला, “तुम्ही सर्वांनी यातील प्यावे. कारण हे माझे रक्त आहे,
व्हावी.मत्तय 26:27-28
28 हे नवा करार प्रस्थापित करते. ते पुष्कळ लोकांकरिता ओतले जात आहे. यासाठी की त्यांच्या पापांची क्षमा
मग त्याने उदाहरणाद्वारे आणि एकमेकांवर प्रीती कशी करावी आणि देवाच्या आपल्यावरील देवाच्या प्रीतीबद्दल शिकवले, जे येथे शुभवर्तमानात नोंदलेले आहे. त्यानंतर, त्याने सर्व विश्वासणाऱ्यांसाठी प्रार्थना केली (येथे वाचा).
गेथशेमाने बागेत
मग, महाशिवरात्रीप्रमाणे, त्याने बागेत संपूर्ण रात्र जागरण करून काढली
36 नंतर गेथशेमाने नावाच्या जागी येशू आपल्या शिष्यांसह गेला. येशू त्यांना म्हणाला, “मी थोडा पुढे जाऊन प्रार्थना करीपर्यंत येथेच थांबा.”
मत्तय 26:36-46
37 येशूने पेत्र आणि दोन जब्दीचे पुत्र यांना आपल्याबरोबर यायला सांगितले. यानंतर येशू मनातून फार दु:खी व व्याकूळ होऊ लागला.
38 येशू पेत्राला व जब्दीच्या दोघा पुत्रांना म्हणाला, “माझे दु:ख मला इतके झाले आहे की, ते मला मारून टाकील. येथे थांबा व माझ्याबरोबर जागे राहा.”
39 तो थोडे अंतर पुढे गेला आणि जमिनीवर ओणवून प्रार्थना करू लागला, “हे माझ्या पित्या, शक्य झाले तर हा दु:खाचा प्याला माझ्यापुढून जाऊ दे, तथापि, माझ्या इच्छेप्रमाणे नको तर तुझ्या इच्छेप्रमाणे होऊ दे.”
40 मग तो शिष्यांकडे परत गेला तेव्हा ते झोपी गेले आहेत असे त्याला आढळले. येशू पेत्राला म्हणाला, “तुम्हा लोकांना माझ्याबरोबर एखादा तासही जागे राहता येत नाही काय?
41 आपण परीक्षेत पडू नये म्हणून जागे राहा. आणि प्रार्थना करीत राहा. यासाठी की तुम्ही मोहात पडू नये. जे योग्य आहे ते तुमचा आत्मा करी इच्छितो, पण तुमचे शरीर अशक्त आहे.”
42 नंतर दुसऱ्यांदा जाऊन येशू प्रार्थना करू लागला, “हे माझ्या पित्या, जर दु:खाचा हा प्याला पिणे मला अटळच आहे तर तुझी इच्छा असेल तसे होवो.”
43 नंतर येशू शिष्यांकडे परत गेला तेव्हा त्याला आढळून आले की, त्यांचे डोळे जड झाले होते व ते झोपी गेले आहेत कारण जागे राहणे त्यांना शक्य होत नव्हते.
44 नंतर येशू शिष्यांना पुन्हा सोडून तसाच पुढे गेला आणि त्याने प्रार्थना केली. तिसऱ्या वेळी प्रार्थना करताना त्याने पुन्हा हेच शब्द उच्चारले.
45 यानंतर येशू परत शिष्याकडे गेला आणि त्यांना म्हणाला, “तुम्ही अजून झोप आणि विश्रांतिच घेत आहात का? ऐका! मनुष्याचा पुत्र पापी लोकांच्या हाती धरून दिला जाण्याची वेळ आली आहे.
46 उठा! आपल्याला निघालेच पाहिजे. हा पाहा, मला धरून शत्रूंच्या हाती देणारा येत आहे.”
शिष्य जागृत राहू शकले नाहीत आणि जागरण नुकतेच सुरू झाले होते! मग यहूदाने त्याचा विश्वासघात कसा केला याविषयी शुभवर्तमान सांगते.
बागेत अटक
2 आणि त्याला धरून शत्रूच्या हाती देणार यहूदा यालाही ही जागा ठाऊक होती. कारण येशू आपल्या शिष्यांबरोबर नेहमी तेथे येत असे.
ता.योहान 18:2-13
3 तेव्हा शिपायांची तुकडी, मुख्य याजकाचे काही अधिकारी, परुशी यांना वाट दाखवीत यहूदा तेथे बागेत आला. ते मशाल, कंदील आणि हत्यारे घेऊन आले होते.
4 मग येशू आपल्या बाबतीत जे काही होणार हे सर्व जाणून पुढे जाऊन त्यांना म्हणाला, “तुम्हांला कोण पाहिजे?”
5 “नासरेथचा येशू.” ते म्हणाले. येशूने उत्तर दिल, “तो मी आहे” (आणि विश्वासघात करणारा यहूदा तेथे त्यांच्यामध्ये उभा होता)
6 जेव्हा येशू म्हणाला, “तो मी आहे,” ते मागे सरले आणि जमिनीवर पडले.
7 पुन्हा त्याने त्यांना विचारले, “तुम्हांला कोण पाहिजे?” आणि ते म्हणाले, “नासरेथचा येशू”
8 येशूने उत्तर दिले, “मी तुम्हांला सांगितले की तो मी आहे. जर तुम्ही मला शोधत असाल तर या लोकांना जाऊ द्या.”
9 हे यासाठी घडले की, जे शब्द बोलण्यात आले होते. ते सर्व पूर्ण व्हावेत, “जे तू मला दिलेस त्यांतील एकही मी गमावला नाही.”
10 मग शिमोन पेत्र, ज्याच्याकडे तलवार होती, त्याने ती बाहेर काढली व मुख्य याजकाच्या सेवकाचा कान कापला (सेवकाचे नाव मल्ख होते)
11 येशूने पेत्राला आज्ञा केली, “तुझी तलवार तिच्या जागेवर ठेव! पित्याने दिलेला प्याला मी पिऊ नये काय?”
12 मग शिपायांची तुकडी व त्यांचा सरदार आणि यहूदी रक्षक यांनी येशूला अटक केली. त्याला त्यांनी बांधले आणि
13 त्याला प्रथम हन्नाकडे आणले. तो कयफा या प्रमुख याजकाचा सासरा होता. कयफा त्या वर्षीचा प्रमुख याजक हो
येशू प्रार्थना करण्यासाठी बागेत गेला होता. तेथे यहूदा त्याला अटक करण्यासाठी सैनिक घेऊन आला. जर अटकेची आम्हाला भिती वाटत असेल तर आम्ही लढायचा प्रयत्न करतो, पळतो किंवा लपू शकतो. परंतु येशूने यापैकी काहीही केले नाही. त्याने कबूल केले की ते ज्या व्यक्तीचा शोध घेत होते तोच तो होता. त्याच्या स्पष्ट कबुलीजबाबाने (“मी तो आहे”) शिपायांना चकित केले म्हणून त्याचे शिष्य पळून गेले. येशूने अटक करवून घेतली आणि त्याला चौकशीसाठी नेण्यात आले.
प्रथम चौकशी
शुभवर्तमान त्यांनी त्याची चौकशी कशी केली हे नोंदवते:
19 तेव्हा प्रमुख याजकाने येशूला त्याच्या शिष्यांविषयी व त्याच्या शिकवणुकीविषयी विचारले,
योहान 18:19-24
20 येशूने त्याला उत्तर दिले की, “मी उघडपणे जगाशी बोललो, सभास्थानात व मंदिरात जेथे सर्व यहूदी एकत्र जमतात तेथे मी नेहमी शिकविले आणि मी गुप्त असे काहीच बोललो नाही.
21 मला तू का विचारतोस? ज्यांनी माझी शिकवण ऐकली, त्यांना विचार, मी काय बोललो ते त्यांना माहीत आहे.”
22 येशूने असे म्हटले तेव्हा तेथे उभे असलेल्या रक्षकाने येशूला चपराक मारली. रक्षक म्हणाला, “तू प्रमुख याजकाला असे उत्तर देतोस काय?”
23 येशूने त्याला उत्तर दिले, “जर मी वाईट बोललो असेन तर तसे सांग की मी चुकीचे बोललो पण जर चांगले बोललो असलो तर तू मला का मारतोस?’
24 हन्नाने त्याला बांधलेलेच मुख्य याजक कयफाकडे पाठविले.
त्यांनी येशूला पुन्हा चौकशीसाठी मुख्य याजकाकडे पाठविले.
दुसरी चौकशी
तेथे त्यांनी सर्व पुढाऱ्यांसमोर त्याची चौकशी केली. शुभवर्तमानाने ही दुसरी चौकशी नोंदविली:
53 नंतर त्यांनी येशूला तेथून मुख्य याजकाकडे नेले. आणि सर्व मुख्य याजक, वडील व नियमशास्त्राचे शिक्षक जमा झाले.
मारले.मार्क 14:53-65
54 थोडे अंतर ठेवून पेत्र येशूच्या मागे थेट मुख्य याजकाच्या वाड्यात गेला. तेथे पेत्र पहारेकऱ्याबरोबर विस्तवाजवळ शेकत बसला.
55 मुख्य याजक आणि सर्व यहूदी सभा येशूला जिवे मारण्यासाठी पुरावा गोळा करण्याचा प्रयत्न करीत होते. परंतु त्यांना काही मिळेना.
56 पुष्कळांनी त्याच्याविरूद्ध खोटी साक्ष दिली. परंतु त्यांची साक्ष सारखी नव्हाती.
57 नंतर काही जण उभे राहीले आणि त्याच्या विरूद्ध साक्ष देऊन म्हणाले, “आम्ही त्याला असे म्हणताना ऐकले की,
58 “हाताने बांधलेले मंदिर मी पाडून टाकीन आणि हातांनी न बांधलेले असे दुसरे मंदिर तीन दिवसात उभारीन.’
59 परंतु तरीही या बाबातीत त्यांच्या साक्षीत मेळ नव्हता.
60 नंतर मुख्य याजक त्यांच्यापुढे उभा राहिले आणि त्याने येशूला विचारले, “तू उत्तर देणार नाहीस काय? हे लोक तुझ्याविरूद्ध आरोप करताहेत हे कसे?”
61 परंतु येशू गप्प राहिला. त्याने उत्तर दिले नाही. नंतर मुख्य याजकाने पुन्हा विचारले, “धन्य देवाचा पुत्र तो तू रिव्रस्त आहेस काय?”
62 येशू म्हणाला, “मी आहे, आणि तुम्ही मनुष्याच्या पुत्राला सर्वसमर्थ देवाच्या उजवीकडे बसलेले व आकाशातील मेघांसह येताना पाहाल.”
63 मुख्य याजकाने आपले कपडे फाडले आणि म्हणाला, “आपणांला अधिक साक्षीदारांची काय गरज आहे?
64 तुम्ही निंदा ऐकली आहे. तुम्हांला काय वाटते?”सर्वांनी त्याला मरणदंड योग्य आहे अशी शिक्षा फर्माविली.
65 काही जण त्याच्यावर थंुकू लागले. त्याचे तोंड झाकून बुक्के मारू लागले व त्याला म्हणू लागले, “ओळख बरे, तुला कोणी मारले?” पाहारेकऱ्यांनी त्याला ताब्यात घेतले आणि
यहूदी पुढाऱ्यांनी येशूला मरणाची शिक्षा ठोठावली. परंतु रोमी लोकांनी त्यांच्यावर राज्य केल्यामुळे केवळ रोमन राज्यपाल त्याला फाशीची परवानगी देऊ शकत होता. म्हणून त्यांनी येशूला रोमन राज्यपाल पन्तय पिलाताकडे नेले. येशूचा विश्वासघात करणारा यहूदा इस्करियोत याचे काय झाले याविषयी देखील शुभवर्तमान नोंदवते.
विश्वासघात करणाऱ्या यहूदाचे काय झाले?
जेव्हा सकाळ झाली तेव्हा सर्व मुख्य याजक व वडीलजन यांनी येशूविरूद्ध कट केला. आणि कशा प्रकारे येशूला ठार मारायचे याचा विचार केला.
मत्तय 27:1-5
2 त्यांनी येशूला साखळदंडानी बांधून दूर नेले व राज्यपाल पिलाताच्या स्वाधीन केले.
3 त्याच वेळेला, यहूदा, जो येशूचा विश्वासघात करून त्याला पकडून देण्यास कारणीभूत होता, त्याने पाहिले कि, त्यांनी येशूला जिवे मारण्याचे ठरविले आहे, तेव्हा त्याने जे केले होते त्याचे त्याला वाईट वाटले. म्हणून त्याने चांदीची तीस नाणी घेऊन मुख्य याजक व वडिलांना परत दिली.
4 तो म्हणाला, “मी पाप केले आहे, मी एका निष्पाप मनुष्याला जिवे मारण्यासाठी तुमच्या हाती दिले.”यहूदी पुढाऱ्यांनी उत्तर दिले, “आम्हांला त्याचे काय? तो तुझा प्रश्न आहे!”
5 तेव्हा यहूदाने ती चांदीची नाणी मंदिरात फेकून दिली आणि तो गेला. मग बाहेर जाऊन त्याने स्वत:ला गळफास लावून घेतला.
रोमन राज्यपालाने येशूची चौकशी केली
11 राज्यपाल पिलातापुढे येशू उभा राहिला तेव्हा पिलाताने त्याला प्रश्न विचारले. तो म्हणाला, “तू यहूद्यांचा राजा आहेस काय?” येशूने उत्तर दिले, “होय, मी आहे, जसे तुम्ही म्हणता.”
मत्तय 27:11-26
12 पण जेव्हा मुख्य याजकांनी व वडिलांनी त्याच्यावर दोषारोप केले, तेव्हा तो गप्प बसला.
13 म्हणून पिलात येशूला म्हणाला, “हे लोक तुझ्यावर जो दोषारोप ठेवीत आहेत तो तू ऐकत आहेस ना? तर मग तू का उत्तर देत नाहीस?”
14 परंतु येशूने पिलाताला काहीही उत्तर दिले नाही. आणि पिलात आश्चर्यचकित झाला.
15 वल्हांडण सणानिमित्त दरवर्षी लोकसमुदायासाठी तुरूंगातून एकाला सोडण्याची प्रथा होती.
16 त्या विशिष्ट वेळेला तेथे एक कुप्रसिद्ध कैदी होता. त्याचे नाव बरब्बाहोते.
17 म्हणून जेव्हा लोक जमले, तेव्हा पिलाताने त्यांना विचारले, “तुमच्यासाठी मी कोणाला सोडावे अशी तुमची इच्छा आहे? कुविख्यात बरब्बाला की ज्याला ख्रिस्त म्हणतात त्या येशूला?”
18 लोकांनी इर्षेला पेटून येशूला पिलाताच्या हाती दिले होते हे पिलाताच्या ध्यानी आले.
19 न्यायासनावर बसला असता पिलात हे बोलला. तो तेथे बसलेला असतानाच त्याच्या पत्नीने त्याला एक निरोप पाठविला. तो निरोप असा होता: “या मनुष्याविषयी सावध राहा; कारण तो दोषी नाही. त्याच्याविषयी स्वप्न पडल्यामुळे मला आज दिवसभर फार दु:ख सहन करावे लागेले आहे.”
20 पण पिलाताने बरब्बाला सोडून द्यावे व येशूला जिवे मारावे अशी मागणी लोकांनी करावी म्हणून मुख्य याजकांनी व वडील जनांनी लो कसमुदायाचे मन वळविले.
21 पिलात म्हणाला, “माझ्यासमोर बराब्बा व येशू दोघेही आहेत. मी तुमच्यासाठी कोणाला सोडून द्यावे अशी तुमची इच्छा आहे?” लोकांनी उत्तर दिले. ‘बरब्बा.’
22 पिलाताने विचारले, “मग ज्याला ख्रिस्त म्हणतात त्या येशूचे मी काय करावे?” सर्व लोक ओरडून म्हणाले, “त्याला वधस्तंभावर खिळून मारून टाका!”
23 पिलाताने विचारले, “का? मी त्याला जिवे मारावे असे तुम्ही का म्हणता? त्याने काय अपराध केला आहे?”परंतु सर्व लोक मोठ्याने ओरडून म्हणू लागले, “त्याला वधस्तंभावर खिळा!”
24 लोकांच्या पुढे आपले काही चालणार नाही हे पिलाताने पाहिले. उलट लोक अधिक अशांत होऊ लागले होते म्हणून पिलाताने थोडे पाणी घेतले आणि लोकांच्या समोर आपले हात धुतले. मग पिलात म्हणाला, “या मनुष्याच्या मरणाची जबाबदारी माझ्यावर नाही, तुम्हीच त्यासाठी जबाबदार आहात.”
25 सर्व लोक ओरडून म्हणू लागले, “याच्या मरणाची जबाबदारी आमच्यावर असो. त्याच्यासाठी व्हायची शिक्षा आम्ही व आमची मुले भोगायला तयार आहोत.”
26 मग पिलाताने बरब्बाला सोडून दिले. येशूला चाबकाचे फटके मारावे असे पिलाताने आपल्या काही सैनिकांना सांगितले. नंतर येशूला वधस्तंभावर खिळून मारावे म्हणून पिलाताने शिपायांच्या हाती दिले.
वधस्तंभावर खिळणे, मरण, येशूला पुरले जाणे
त्यानंतर शुभवर्तमानात येशूच्या वधस्तंभावर खिळले जाण्याचा तपशील नोंदविला गेला आहे.
27 नंतर पिलाताचे शिपाई येशूला राज्यापालाच्या वाड्यात घेऊन आले. ते सर्व घोळक्याने येशूभोवती जमले.
मत्तय 27:27-54
28 त्यांनी येशूचे कपडे काढले व त्याला लाल किरमिजी झगा घातला.
29 काटेरी झाडाच्या फांद्यांचा एक मुकुट तयार करून तो येशूच्या डोक्यावर ठेवला. तसेच त्यांनी त्याच्या उजव्या हातात एक काठी दिली. मग शिपाई येशूपुढे गुडघे टेकून त्याची थट्टा करु लागले. ते म्हणू लागले, “यहूद्याचा राजा चिरायू होवो!”
30 नंतर शिपाई येशूवर थुंकले. त्याच्या हातातील काठी त्यांनी घेतली आणि त्या काठीने त्याच्या डोक्यावर मारत राहिले.
31 येशूची थट्टा करण्याचे संपविल्यावर त्यांनी त्याचा झगा काढून घेतला आणि त्याचे कपडे त्याला घातले. मग ते त्याला वधस्तंभावर खिळून मारण्यासाठी घेऊन गेले.
32 शिपाई येशूला शहराबाहेर घेऊन चालले होते. तेव्हा त्यांनी एका मनुष्याला वेठीला धरून येशूचा वधस्तंभ वाहायला लावले. तो कुरेने या गावचा असून त्याचे नाव शिमोन होते.
33 जेव्हा ते ‘गुलगुथा’ (म्हणजे कवटीची जागा) नावाच्या ठिकाणी येऊन पोहोचले.
34 तेव्हा त्यांनी येशूला पित्तमिश्रित द्राक्षारस प्यायला दिला. त्याने तो चाखला. पण पिण्यास नकार दिला.
35 त्यांनी त्याला वधस्तंभावर खिळले. नंतर त्यांनी चिठ्ठ्या टाकून येशूचे कपडे आपसात वाटून घेतले.
36 शिपाई तेथे बसून येशूवर पहारा देऊ लागले.
37 येशूच्या डोक्याच्या वरच्या बाजूला त्याच्यावर ठेवण्यात आलेला दोषारोप लिहिलेला लेख शिपायांनी लावला. त्यावर मजकूर होता, “येशू – यहूद्यांचा राजा.”
38 येशूच्या दोन्ही बाजूंना दोन लुटारु खिळण्यात आले होते.
39 जवळून जाणारे लोक येशूची निंदा करु लागले. ते डोकी हलवू लागले.
40 आणि म्हणू लागले, “तू म्हणालास की, ‘हे मंदिर मोडून तीन दिवसात परत उभे करीन.’ आता स्वत:चा बचाव कर, जर तू खरोखरच देवाचा पूत्र असलास तर वधस्तंभारून खाली ये.”
41 तसेच मुख्य याजक, नियमशास्त्राचे शिक्षक, वडील हेही तेथे होते. तेही इतरांसारखी येशूची निंदा करू लागले.
42 ते म्हणू लागले, “याने दुसऱ्यांना वाचविले, परंतु तो स्वत:चा बचाव करू शकत नाही. लोक म्हणतात की, हा इस्राएल (यहूदी) लोकांचा राजा आहे. जर तो राजा असेल, तर त्याने वधस्तंभावरून खाली यावे. म्हणजे आम्ही त्याच्यावर विश्वास ठेवू!
43 याचा देवावर विश्वास आहे, जर देवाला तो खरोखर पाहिजे असेल तर त्याने त्याला वाचवावे. तो स्वत: असे म्हणत असे, ‘मी देवाचा पुत्र आहे.”‘
44 तसेच त्याच्याबरोबर वधस्तंभावर खिळलेले चोर देखील येशूविषयी वाईट गोष्टी बोलू लागले.
45 दुपारनंतर लगेच सुमारे तीन तास सर्व भूमीवर अंधार पसरला.
46 सुमारे तीन वाजता येशू मोठ्याने ओरडून म्हणाला, “एलोई, एलोई, लमा सबकत्नी?” याचा अर्थ “माझ्या देवा, माझ्या देवा, तू माझा त्याग का केलास?”
47 जे लोक तेथे उभे होते त्यांनी हे एकले. ते म्हणू लागले, “तो एलीयाला हाक मारीत आहे!”
48 एक जण लगेच धावत गेला आणि बोळा घेऊन आला. त्या मनुष्याने तो बोळा आंबेत बुडविला आणि तो वेताच्या टोकावर ठेवून येशूला प्यायला दिला.
49 परंतु दुसरे काही लोक म्हणु लागले, “थांबा, एलीया येऊन त्याला वाचवितो काय, हे आम्हांला पाहायचे आहे.”
50 पुन्हा एकदा येशूने मोठ्याने आरोळी मारली आणि तो मरण पावला.
51 त्याचवेळी, येशू मेल्याबरोबर मंदिरातील पडदा वरपासून खालपर्यंत दुभागला गेला, भूकंप झाला, खडक फुटले.
52 कबरी उघडल्या, आणि देवाचे बरेच लोक जे मरण पावले होते, ते उठविले गेले.
53 ते लोक कबरींतून बाहेर पडले, येशू मरणातून पुन्हा उठल्यावर ते लोक पवित्र नगर अर्थात यरूशलेमामध्ये गेले आणि अनेक लोकांनी त्यांना पाहिले.
54 सेनाधिकारी व त्याच्याबरोबर येशूवर जे शिपाई पहारा देत होते त्यांनी भूकंप व जे काही घडले ते पाहिले. आणि ते फार भ्याले. ते म्हणाले, “हा मनुष्य खरोखर देवाचा पुत्र होता.”
त्यच्या कुशीत ‘भाला मारण्यात आला’
योहानाच्या शुभवर्तमानात, वधस्तंभाचा एक आकर्षक तपशील नोंदविला गेला आहे. त्यात म्हटले आहे:
31 तो तयारीचा दिवस होता व दुसऱ्या दिवशी विशेष शब्बाथाचा दिवस होता. शब्बाथ दिवशी शरीरे वधस्तंभावर राहू नयेत अशी यहूदी लोकांची इच्छा होती. त्यांनी पिलाताला पाय तोडण्याची आणि शरीरे वधस्तंभावरून खाली घेण्याविषयी विचारले,
धरावा.योहान 19:31-35
32 म्हणून शिपायांनी येऊन येशूबरोबर वधस्तंभी खिळलेल्या पहिल्याचे व नंतर दुसऱ्याचे पाय मोडून टाकले.
33 पण जेव्हा ते येशूकडे आले. तेव्हा त्यांना आढळून आले की, तो अगोदरच मेला आहे. तेव्हा त्यांनी त्याचे पाय मोडले नाहीत.
34 तरी शिपायांपैकी एकाने त्याच्या कुशीत भाला भोसकला, तेव्हा लगेच रक्त आणि पाणी बाहेर निघाले.
35 ज्या मनुष्याने हे पाहिले, त्याने साक्ष दिली आहे आणि त्याची साक्ष खरी आहे. त्याला माहीत आहे की, तो खरे बोलतो व तो साक्ष देतो यासाठी की, तुम्ही विश्वास
योहानाने रोमन सैनिकांना येशूच्या कुशीत भाला मारतांना पाहिले. रक्त आणि पाणी बाहेर आले, वेगळे झाले आणि हे निदर्शनास आले की त्याचा मृत्यू हृदयाघातामुळे झाला.
अनेक जण महाशिवरात्री यासाठी देखील साजरी करतात कारण ते मानतात की त्या दिवशी शिवने पार्वतीशी लग्न केले. उत्तम शुक्रवार महाशिवरात्रीशी समांतर आहे कारण त्या दिवशी येशूने त्याच्या कुशीत भाल्याद्वारे शिक्कामोर्तब केलेली एक गूढ वधू जिंकली, येथे पुढे स्पष्ट करण्यात आले आहे.
येशूला पुरले जाणे
शुभवर्तमानात त्या दिवशीच्या अंतिम घटनेची नोंद आहे – त्याचे दफन.
57 संध्याकाळ झाल्यावर योसेफ नावाचा एक श्रीमंत मनुष्य तेथे आला. तो अरिमथाईचा होता व येशूचा अनुयायी होता.
मत्तय 27:57-61
58 योसेफ पिलाताकडे गेला. आणि त्याने त्याचे शरीर मागितले. पिलाताने येशूचे शरीर योसेफाला देण्याचा हुकूम शिपायांना केला.
59 नंतर योसेफाने येशूचे शरीर घेतले आणि नवीन तागाच्या कपड्यात ते गुंडाळले.
60 मग योसेफाने खडकात खोदलेल्या नव्या कबरेत येशूचे शरीर ठेवले. नंतर कबरेच्या तोंडवर एक मोठी धोंड लोटून ती कबर बंद केली. या गोष्टी केल्यानंतर योसेफ निघून गेला.
61 मरीया मग्दालिया, आणि मरीया नावाची दुसरी स्त्री कबरेभोवती बसल्या होत्या.
दिवस 6 – उत्तम शुक्रवार
यहूदी दिनदर्शिकेतील प्रत्येक दिवस सूऱ्यास्तापासून सुरू होत असे. म्हणून 6 व्या दिवसाची सुरूवात येशूच्या त्याच्या शिष्यांसह शेवटच्या भोजनाने झाली. त्या दिवसाच्या शेवटी, त्याला अटक करण्यात आली, रात्री अनेक वेळा त्याच्यावर खटला भरला गेला, त्याला वधस्तंभावर खिळले गेले, त्याला भाला मारण्यात आला आणि त्याला पुरले गेले. खरोखर ती ‘येशूची महान रात्र’ होती. दुःख, वेदना, अपमान आणि मृत्यू यांनी या दिवसास चिन्हांकित केले आणि म्हणूनच लोक हा दिवस महाशिवरात्रीप्रमाणे गंभीर चिंतनाद्वारे स्मरण करतात. पण या दिवसाला ‘उत्तम शुक्रवार’ म्हणतात. पण विश्वासघात, छळ आणि मृत्यूच्या दिवसाला कधी ‘चांगले’ कसे म्हटले जाऊ शकते?
उत्तम शुक्रवार का आणि ‘वाईट शुक्रवार’ का नाही?
शिवाने सर्पाचे विष गिळण्यामुळे जग वाचले, त्याचप्रमाणे येशूने त्याचा प्याला प्राशन केल्यामुळे जगाचे तारण झाले. हे निसान 14 रोजी घडले, त्याच वल्हांडणाच्या दिवशी जेव्हा बलिदान केलेल्या कोकऱ्यांनी 1500 वर्षापूर्वी मृत्यूपासून वाचवले होते आणि हे नियोजित असल्याचे दाखवून दिले.
मनुष्यांचा लेखा त्यांच्या मृत्यूसोबत समाप्त होतो, परंतु येशूचा नव्हे. पुढे शब्बाथ आला – दिवस 7.